شهر مردگان

 

دچار روزمرگی شدم،

دچار حس سخت بودن بدون تو

و کوچه کوچه گشتنم

میان کوچه های سخت تیره و خموش شهر مردگان

میان چهره های درهم و تکیده‌‌ای که هر نفس و دم به دم

از آخرین دم حضور من میان جمع سردشان

چه با علاقه حرف می‌زنند.

 

***

و من هنوز با نگاه گرم خود

میان پچ پچ غریبشان حضور خویش را،

به ثبت می‌رسانم و دوباره در میانشان

به جستجوی راه تازه ای برای ماندنم تلاش می‌کنم.

 

***

 دوباره راه می‌روم میان کوچه‌ها

و فکر می‌کنم

به لحظه‌ای که می‌رسی دوباره با همان غرور و رخوتت

و من چنان گذشته‌ها

میان آن همه نگاه سرد مردمان شهرمردگان، 

چه بی هراس،

به سوی شهر گرم بازوان تو

دوباره بال باز می‌کنم

***

دچار گشته‌ام ولی

نه روزمرگی، نه خستگی

دچار حس ناب آن نگاه گرم و آن نوازش غریب دست‌های تو

که هر نفس پیاپی از نگاه تو پر از ترانه می‌شوم

و گاه در میان جمع

نه زیر لب که با خروش سینه‌ام تو را بهانه می‌کنم

***

در این میانه غریب شهر مردگان،

که با نگاه سردشان

تمام لحظه‌های گرم یک نگاه  خسته را

به سخره می‌کشند،

تو روزی از سفر دوباره می‌رسی

و بازهم مرا چنان گذشته ها

به شهر خاطرات خوب و گرم مردمان مهربان شهر خویش می‌بری.

 

***

در آن زمان کنار تو،

چقدر زندگی لطیف و شاعرانه است.

و زندگی برای من،

پر از بهانه ‌های شاد و پاک کودکانه است. 

ایمان بیاوریم به آغاز فصل گرم ...

 

چه جوری بگم دلم برات خیلی زیاد تنگ شده


 و این منم

 دختری شبه تنها

 در استانه فصلی گرم

 و ازدحام این اتوبوسهای شلوغ

 با این متروهای وامانده

 ***

 زمان گذشت

 زمان گذشت

                  و ساعت شش و نیم ضربه نواخت

 من راز نیامدنهایش را می دانم

 او پروژه دارد

 و من دوباره در تنهایی

                                باید این جزوات را مرور کنم

 ***

 چگونه می شود به مردی که می رود اینسان

 مست و ملنگ و خوشحال

 فرمان جنگ داد

 چگونه می شود که به مرد گفت

  او آدم نیست

               - او هیچوقت آدم نبوده است -

 ***

 هنوز مزه چیپسهایش زیر دندانم است

                                      همان چیپسهای سبز , روغن انداخته بدبو

 چه بد جنس بودی ای یار , ای دراز ترین یار

 چه موش مرده بودی

                           , وقتی دروغ می گفتی

 چه مغرور بودی

                        , وقتی ضایعت می کردم

 و در آن باران تند

                 هنگامی که در حال  عذاب دادنم بودی

  مرا پیاده به خانه می بردی

 ***

 ای یار ای دراز ترین یار

                مگر سر راه دنبال من آمدن چقدر سخت بود

 من گرمم است

 من گرمم است

                 و از اتو بوسهای شرکت واحد بیزارم

 من گرمم است

                    و خوب می دانم که از تمامی متروهای شلوغ

                                   تنها جایی برای ایستادن به من می رسد

 ای یار ای دراز ترین یار

                     چرا ماشین تو کولر ندارد

 ***

 به او گفتم دیگر تمام شد

       همیشه یادت باشد که کادو تولد

  فقط یک ماه تاریخ مصرف دارد

 و بعد از آن 

                  , دیگر هیچ....

 ***

 ای یار ای درازترین یار

 ایمان بیاوریم به آغاز فصل گرم

 و خل و چل بازیهای بی موقع من

 و نبودنهای تو

 و دلتنگیهایم

 وبی ربط گفتنهای وقت و بی وقت من

همراه با  دوستان بسیار مهربان

 

 ***

 شاید حقیقت همان مرد دراز بود

 مردی که گیسوان بلندش دیر به دیر اصلاح می شد

 همو که سال دیگر زمستان

وقتی که دیگر پروژهای نداشته باشد

 باز پیدایش خواهد شد

 ***

ای یار ای درازترین یار

 ایمان بیاوریم به آغاز فصل گرم


با عرض پوزش از روان فروغ فرخزاد که بسیار زیاد دوستش می دارم